W mojej Kancelarii często spotykam się z pytaniem: ile wynoszą alimenty na dziecko w wieku X? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, gdyż w mojej karierze zawodowej spotkałam się z tym, że dzieci w tym samym wieku miały przyznane alimenty o skrajnie różnych wysokościach.
Zgodnie z art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku dziecka, ale także miejsca jego pobytu, środowiska, w jakim się wychowuje, ale także możliwości zarobkowych osoby zobowiązanej do jego utrzymania oraz całego szeregu indywidualnych okoliczności (np. choroby skórne, alergie pokarmowe, należenie do drużyny piłkarskiej). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te są ze sobą w wzajemnej zależności i obie przesłanki na siebie wzajemnie rzutują. Należy mieć na uwadze, iż dzieci mają prawo do równej stopy życia z rodzicami. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego to najczęściej uzyskiwane faktycznie dochody z wykonywanej pracy, ale nie tylko. Sąd zobowiązany jest badać całą sytuację materialną zobowiązanego, więc bierze pod uwagę posiadane nieruchomości, papiery wartościowe itd.
Częstą praktyką zobowiązanych do alimentacji jest zaniżanie na umowie swoich dochodów lub w ogóle rezygnowanie z pracy zarobkowej. Jednak nie jest to skuteczna metoda na uniknięcie płacenia alimentów. Sąd bada możliwości zarobkowe zobowiązanego, biorąc pod uwagę to jakie zarobki powinien uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Żaden sąd nie uwierzy w lekarza pracującego na umowie z minimalnym wynagrodzeniem za pracę. Czasem o realnych zarobkach zobowiązanego mówi nam stopa jego życia – stałe wydatki, sposób spędzania wolnego czasu, dobra materialne jakimi się otacza.
Należy także pamiętać, iż zaspokojenie potrzeb dziecka w zakresie wychowania następuje poprzez zapewnienie mu nie tylko środków materialnych, lecz także osobistej troski o jego rozwój fizyczny i umysłowy oraz przygotowanie do samodzielnego życia w społeczeństwie. Osobiste starania o osobę uprawnioną do alimentów są tak samo doniosłe i potrzebne, jak środki pieniężne. Każda sytuacja jest inna, ale w dużej ilości przypadków częste osobiste sprawowanie opieki nad dzieckiem powoduje, iż zasądzone na rzecz dziecka alimenty będą niższe, bądź przy sprawowaniu przez rodziców opieki naprzemiennej nad dzieckiem nie zostaną w ogóle zasądzone.